Fernbeziehung ist nicht gleich Fernbeziehung ...

آنقدر در طی سالها، روز را با ایمیل احوالپرسی و اسمایلی قلب و جوجه شروع و شب را با گفتن خوب بخوابی و اختراع و فرستادن انواع مختلف بای بای شب بخیر پشت تلفن سر کرده بودیم که هنوز که هنوز من از این اتاق به اتاق بغلی ویدیوی کوتاه عکسهای سال هزار و نهصد را می فرستم و اسمایلی گربه در حال تماشای ویدیو از لپ تاپ دریافت می کنم انگار که عادی ترین راه ارتباطی جهان همین است.
حتی یک بار هم اتفاق افتاد که یکی سر میز "ببخشید، اصلا حواسم نبود چی میگفتی" را برای آن یکی اس ام اس کرد و بعد دید دستی رو شانه اش نشسته که "چندان مهم نبود" با یک اسمایلی واقعی روی صورت و جفتشان متعجب بودند که چی شد الان!
باز خوب است که تابستانی را تجربه کردیم که هر کسی قهوه اش را برمیدارد میبرد جلوی لپ تاپش و کار می کند اما میداند که دو ساعت بعدش می شود روی بالکن واقعی روبروی خود واقعی هم چای واقعی نوشید بدون اسمایلی نوشیدن چای یا تصویر بالکنی سرسبز رو به ایفل یا گیف قهوه و بخار.
اینکه قهوه صبحت را برداری ببری جلوی لپ تاپت ولی بدانی که همچنان شب هم باید بشقاب شامت را بگذاری همانجا و از یک شهر یا کشور یا قاره دیگری احوالپرسی کنی و ماجراهای بعد از قهوه صبح تا همین ده دقیقه پیشش را تعریف و گوش کنی و بعد بروی سراغ باقی زندگیت، کاری کارستان یا حتی گاهی کابوس بزرگی است. اگر در این قرن آنجورش را زندگی نکرده بودید، هنوز پوستتان نرم است و البته که داشتن پوستی نرم در این جهان کرگدن پرور خودش نصف خوشبختی بوده، خوابیده در پشت در خانه تان.